Sürekli plan yapıyorsun hayatına,yarınına dair..Sanki yarın bıraktığın yerde olabilecekmişsin gibi.O planladığın şeylerle birlikte tepetaklak olunca anlıyorsun,her şeyi hayatın akışına bırakman gerektiğini,hiçbir şeyin kontrolünün senin elinde olmadığını.Eğer akmasına müsaade etmiyorsan hayat sana bırakman gerektiğini hatırlatıyor bir şekilde..
Şu anı tekrar yaşama şansın yok.Daha sonra geri getirme şansın da...İçerisinde bulunduğumuz anın tadını çıkarmak yerine,sürekli ondan şikayet ederek yaşıyoruz aslında.Daha kötüsü yokmuş gibi..Hiçbir şeyin kıymetini bilmeyerek.
Hep sahip olmadığımız,bizim olmayan şeylere özenerek yaşarız nedense..Bizim olanlar bizim olduğu için kıymetsiz görünür hep.Avucumuzun içerisindeki hazineyi fark etmeyiz,kaybedeceğimizi anlayana kadar.Şükretmeyiz..Senin sahip oldukların bir başkasına değerli,onun sahip oldukları sana..İnsanoğlu böyle işte deyip geçmek yerine,aynanın karşısına geçmeliyiz!!
Şişmanım diyorsun,zayıfım,kaşım böyle,gözüm şöyle,boyum kısa...onu yapmalıyım,bunu almalıyım...uzar gider bu liste böyle.Ondan sonra öyle bir şeyle karşılaşıyorsun ki bir bakıyorsun,başka hayati bir şeyle mücadele içindesin.Aslında diğer başka hiçbir şeyin hiçbir önemi yok aslında.
Sonra...nasıl yargılıyoruz her şeyi,herkesi...Ne şartlarda öyle olduğunu bile bilmeden...İyi tarafından bakmak yerine hep kötü tarafından bakıp,düşünmek de nedir?Tüm duyguları arkasına alıp koşan bir duygumuz;Sevmek varken ve en kolayıyken.Neden bu zora koşmalar...
Her şeyi tek başına yapamazsın,her şeyi bilemezsin.Güvenmek lazım.Kendinden başkasına da güvenebilmen lazım.Bu yük sana ağır çünkü.''Sen nesin ki;her şeyle tek başına başa çıkabileceğini sanıyorsun''...
Artık biraz rahatlamak zamanı,üzerimizdeki sıkı kostümleri çıkarıp,rahatlamak ve biz olanı ortaya çıkarma zamanı..Hazinen elindeyken sevmek,farkına varmak zamanı..Her anı,tekrarını bir daha yaşayamayacakmışsın gibi yaşama zamanı.
Avucunun İçindeki Hazinenin Farkına Var Artık..!!!
(görsel alıntıdır)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder